Het zag er eigenlijk best goed uit toen we bij de start stonden. Maar toen de eersten vertrokken zagen we ze allemaal vreselijk uitzakken.
Bewonderenswaardig was de poging van Hans Kiefinger, die als tweede startte. Uitgezakt tot 100 a 200 m boven het dal leek zijn vlucht ten einde. Toch wist hij op het allerlaatste moment toch nog een bel te vinden die hem weer terug bracht. Zo kon hij toch nog aan de taak beginnen. Respekt!! (Zie op de foto hieronder hoe 'de aasgieren' de pogingen van Hans maar even afwachten vanaf de kant)
Zelf heb ik lang gewacht in de hoop dat de situatie iets zou verbeteren. Die vlieger ging niet op en mijn vlieger vooral neer.
Een poging om ook vlak boven de grond nog wat thermiek te vinden mislukte helaas. Daardoor kon ik ook het officiële landingsterrein niet meer bereiken. Daar stond ook teamgenoot Koert, enkele 'Pagen cursisten' en nog een Italiaan. Ik was dus niet de enige die het geprobeerd had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten