Zaterdag 16 sept. Bösingen

De voorspellingen voor zaterdag waren weer wat beter. Desalniettemin bleef de lage bewolking nogal lang hangen. Nadat Jürgen de koelwaterslang vervangen had ging hij de lucht toch maar eens verkennen. Op ca 150m hoogte zat hij al in de wolk. Bij terugkomst stond er een lach op zijn gezicht. 'Kom we gaan nu' zei hij. Hij had gezien dat de wolk zo dun was dat je er goed doorheen kon kijken.
Dus, toch maar gestart. En het was inderdaad een bijzonder leuke ervaring om door het wolkendekje heen te vliegen. Daarna klaarde de lucht snel op.

Deze dag ging het slepen me veel beter af. Ik kon de Dragonfly nu goed volgen doordat ik sneller anticipeerde op zijn bewegingen. Al met al nog drie starts gemaakt die middag. Ook met wat meer hoogte zodat ik de omgeving nog eens goed vanuit de lucht kon verkennen.

Ondanks dat het een kort tripje was, is het toch weer goed bevallen. Ik heb mijn sleepaantekening nu bij elkaar, maar wat nog veel belangrijker is, een veel beter gevoel bij het slepen.

De foto's zijn te vinden op www.henkdrent.nl onder Foto's - Duitsland - Bösingen - September 2006

Vrijdag 15 sept. Bösingen

Zoals voorspelt zag het weer er wat somberder uit. Pas in de loop van de middag klaarde het wat op. Na telefonisch overleg met Jurgen werd er besloten dat hij die dag niet zou komen en dat Harm de Dragonfly zou besturen.
Bij de eerste start besloot ik vrij snel te ontkoppelen aangezien ik geen breukstukjes meer wilde verknoeien.
Nadat iedereen een keer gestart was was ik weer aan de beurt. Nog voordat ik los kwam van de dolly brak het breukstukje al. Een geluk bij een ongeluk, want toen bleek ook de koelwaterslang van de Dragonfly lek te zijn. Einde oefening voor die dag dus, helaas.


'Klaar voor de start'

Donderdag 14 sept. Bösingen

Helaas vertrok een groot gedeelte van de groep s'morgens al. Het weer zag er dan ook niet echt thermisch meer uit.
Voor mij was dat niet zo erg omdat ik toch nog starts moest maken voor de sleepaantekening.
Die dag 7 starts gemaakt. De pap was dan ook aardig op aan het end van de dag.
Het slepen verliep nog niet helemaal soepel. Ik had nog teveel moeite om de Dragonfly goed te volgen. 2 keer een geknapt breukstukje.

de 'Dragonfly'

Najaarstripje naar Bösingen

wo. 13 sept. 2006
Met wat pijn en moeite toch nog een paar dagen vrij kunnen maken om naar Bösingen te gaan.
De trip er naartoe duurde ipv 6 uur nu 8,5 uur. Bij Koblenz 1,5 uur stilgestaan vanwege een gekantelde vrachtwagen. Perfecte thermische dag natuurlijk. Op de snelweg een uur lang naar thermiekende zweefvliegers gekeken. grrrrrr........
S'avonds kon ik gelijk aan tafel aanschuiven in gasthof Hubertushof in Villingendorf. Daar zat al een hele groep die, aan de vrolijke en rode koppen te zien, een goede vliegdag achter de rug hadden.

NK: afsluiting

'S avonds na de laatste taak was op het hoofdkwartier de afsluiting van het NK.

Hier vonden drie huldigingen plaats;
1. Podium Open-NK 2006. Balazs Ujhelyi (Hun), Andre Djamarani (Ger) en Roland Wöhrle (Ger)







2. Podium NK 2006. Koos de Keijzer, Tanno Rutten en Rob in't Groen met de mte Cucco op de achtergrond.











3. Podium NK 2006, B-poule. Ruud vd Brand, Johnny Baas en Johan Zeinstra. Netjes op lengte gesorteerd :)










Uiteindelijk was ik 42e van de 46 deelnemers en 28e van de 32 Nederlanders.

Daarna was er nog een buffet waar iedereen dankbaar gebruik van maakte. Het werd aangeboden door het dorp Sigillo en was zeer goed verzorgd.
In de loop van de afsluiting vertrokken de eersten al weer voor de lange terugreis richting Nederland.

Wij niet. Wij hebben nog van een heerlijk relaxed weekje in Umbrië genoten.

Al mijn foto's van deze vakantie kun je zien op mijn website, onder foto's, Italië, NK 2006 Monte Cucco

NK Dag 8 (Monte Cucco zuid)

Uiteindelijk, op de laatste dag, dan toch nog naar Monte Cucco zuid.
Gebruik makend van het beetje schaduw dat er is luisteren we naar Flip die de taak van de dag voorleest.

Voor mij werd het een zeer kort avontuur. Ten eerste was ik eigenlijk te laat vertrokken om goede bellen te vinden. Ten tweede maakte ik gelijk de verkeerde keuze door naar links te vliegen, terwijl er rechts waarschijnlijk meer te vinden was.
Kortweg: nagenoeg een glijvlucht naar het landingsterrein. Daar stonden ook Jean Louis Rutten en Alphons Broekmans.
Inpakken en snel vergeten, zullen we maar zeggen.

NK Dag 7 (Monte Cucco noord)

Wederom Cucco noord en wederom het eerste keerpunt voorbij Gubbio.
De turbulentie voor de start was zowaar nog heviger dan de dag ervoor. Ik heb, redelijk snel achter elkaar, +7 m/s en -8 m/s gehad. Heftig. In de drukte is het dan goed om je heen kijken. Dat neemt de concentratie voor het thermieken wat weg.
Daar kwam nog bij dat er iets met mijn 'angle of dangle' touwtje aan de hand was (bleek achteraf) waardoor ik constant met mijn hoofd op de bottombar lag. Een zeer onprettige stand. Dat maaktte het er allemaal niet gemakkelijker op.
Maar volgens het 'je maintiendrai' principe uiteindelijk toch nog iets van 1600 a 1700m hoogte bereikt. Genoeg dus om over de berg naar het westen te gaan. Samen met Koert.
Ook nu ging het in eerste instantie weer hard naar beneden. Boven het dal zo'n 25 minuten aan het draaien geweest in nulletjes in de hoop dat de juiste bel nog eens langs zou komen. Uiteindelijk vond ik er een en bereiktte ik 1900m.
Toen maar eens richting Gubbio vertrokken. Maar in twee pogingen zag ik wel dat dat niet ging lukken.
Ondertussen had ik onder mij de camping en het zwembad al een paar keer voorbij zien komen. Na alle verwoede pogingen en al dat geklapper van mijn helm op de bottombar vond ik het welletjes en was mijn uitdaging om zo dicht mogelijk bij het zwembad te landen.
Dat is gelukt, samen met Koert en Frank Rammeloo.

De frisse duik was zeer aangenaam.
'S avonds maar eens een nieuw 'angle of dangle' touwtje geïnstalleerd in mijn harnas want ik wilde niet nog een dag liggen te klappertanden op mijn bottombar.

NK Dag 6 (Monte Cucco noord)

Eindelijk naar de Monte Cucco. Nog niet naar de, zo geliefde, zuid start, maar naar de noord start. Het eerste keerpunt lag voorbij Gubbio. Dus moesten we omhoog en gelijk de berg over, naar het westen.
Het kostte me al zo'n 40 minuten om ver genoeg boven de start uit te komen. De bellen waren klein en hevig en het was dus behoorlijk turbulent. Maaaarrrr.... ik heb het niet opgegeven en vond uiteindelijk toch de goede bel. Op 1800m vond ik het tijd om maar eens over de berg naar het westen te gaan.
Het eerste stuk had ik aardig wat sink, wat te verwachten was met die NO wind. Daarom maar zo snel mogelijk het dal in, aangezien ik daar meer thermiek verwachtte. Dat lukte. Twee goede bellen brachten me naar 2100m. Langzaamaan was ik ook al richting Gubbio gedrift. Tijd dus om de oversteek te wagen.
Dat ging voorspoedig. Totdat ik de ridge bij Gubbio bereiktte. Ik had verwacht aan de noordkant daarvan nog wat lift te vinden maar ik begon steeds harder te dalen.
Ok, misschien waren de bellen met de wind mee over de berg gewaaid, dus probeerde ik het aan de andere kant. Dat hielp niet.
Aangezien het zoeken veel tijd en vooral hoogte kostte besloot ik maar rechtstreeks richting keerpunt te gaan, in de hoop nog wat thermiek tegen te komen.
Zo bereiktte ik Gubbio. Het is een oud Etruskisch dorp en een fantastisch uitzicht als je er overheen vliegt.

Maar bij Gubbio ging het pas echt hard naar beneden. Tot 6 m/s af en toe. Toen kwam het dorp wel heel erg snel op me af.
Mooi dorp hoor, daar niet van, maar toch maar even naar de rand gevlogen om een geschikt landingsterrein te vinden. Van ver af zag ik een mooi veld dat naast een benzinepomp lag. Ideaal dus, want benzinepomp=ijs en drankjes. Én een makkelijk ophaalpunt voor de bus.

NK Dag 5 (Tre Pizzi)

Mja... wat kan ik van deze dag zeggen?
Het zag er eigenlijk best goed uit toen we bij de start stonden. Maar toen de eersten vertrokken zagen we ze allemaal vreselijk uitzakken.
Bewonderenswaardig was de poging van Hans Kiefinger, die als tweede startte. Uitgezakt tot 100 a 200 m boven het dal leek zijn vlucht ten einde. Toch wist hij op het allerlaatste moment toch nog een bel te vinden die hem weer terug bracht. Zo kon hij toch nog aan de taak beginnen. Respekt!! (Zie op de foto hieronder hoe 'de aasgieren' de pogingen van Hans maar even afwachten vanaf de kant)

Zelf heb ik lang gewacht in de hoop dat de situatie iets zou verbeteren. Die vlieger ging niet op en mijn vlieger vooral neer.
Een poging om ook vlak boven de grond nog wat thermiek te vinden mislukte helaas. Daardoor kon ik ook het officiële landingsterrein niet meer bereiken. Daar stond ook teamgenoot Koert, enkele 'Pagen cursisten' en nog een Italiaan. Ik was dus niet de enige die het geprobeerd had.

NK Dag 4 (Tre Pizzi)

De taak van vandaag was bijna hetzelfde als de vorige.
Dat heb ik iets te letterlijk genomen geloof ik want ik ben ook op ongeveer hetzelfde punt uitgezakt :(
De vlucht leek op de vorige. Behalve dan dan het wat moeizamer ging. Ik kon niet zoveel hoogte pakken als twee dagen eerder en ben op hoop van zegen begonnen aan de oversteek van Tre Pizzi naar de volgende ridge. Daar kwam ik ongeveer op halve berghoogte aan en moest zoeken en hard werken om daar de juiste lift weer te vinden.
Steeds op top hoogte of daar onder verder gedobberd tot het eind van die ridge. Van twee dagen eerder wist ik dat ik veel meer hoogte nodig had om naar keerpunt 1 te kunnen steken (wederom Muccia).
Eindelijk vond ik de juiste bel. Op 1700m besloot ik het maar eens te proberen. Maar net als bij de vorige vlucht had de oversteek naar Muccia weer een hoog baksteen-gehalte.
Gevolg: Maar nét het keerpunt gehaald en nét op tijd bij een geschikt landingsterrein aangekomen. Positief puntje: De 'heuvel-op' landing was nu perfekt. Mooi op de voetjes.
Op hetzelfde veld stonden ook Martin de Jong, Bart Doets en Rob vd Leeden.

Uiteindelijk bleek dit maar 100m van het punt af te liggen waar ik de vorige vlucht geland was.

NK Dag 3

De derde dag kan ik kort over zijn.
Aangezien het zó hard waaide besloot de wedstrijdleiding de taak al te 'cancellen', nog vóórdat we naar Tre Pizzi vertrokken. Bijzonder, want meestal beslissen ze dat op de berg pas.
Tijd dus om ons met andere, zeer belangrijke vakantietaken bezig te houden. Het Italiaans ijs proeven bijvoorbeeld... Geen Tre Pizzi, wel Tre Gusti.
Vervelend werk, maar íemand moet het toch doen hè?

ps,
Tijdens de 3 weken in Umbrië hebben Frans en ik een gedegen, wetenschappelijk verantwoord onderzoek gedaan naar de ijssalons en restaurants in de omgeving van de Monte Cucco.
Het eindrapport samenvattend kunnen we stellen dat bij de gelaterias de winnaar is: 'La Dolce Vita' in Osteria del Gatto.
Overall winnaar bij het onderdeel 'Restaurants' is geworden: Country House Pascolo.

NK Dag 2 (Tre Pizzi)

Opnieuw naar Tre Pizzi. Deze keer werkte het weer beter mee en werd de eerste echte taak gevlogen.
We moesten eerst naar het zuiden. Het eerste keerpunt lag bij het plaatsje Muccia.
Tót daar ging het eigenlijk aardig voorspoedig. Maar bij het ronden van dat keerpunt verloor ik zoveel hoogte dat ik bij Muccia een landingsterrein moest zoeken.
Dat werd dus mijn eerste 'heuvel-op' landing. Moahhh... landing is waarschijnlijk niet het juiste woord. Aan de 'heuvel-op' techniek moest nog wel wat bijgeschaafd worden. Mocht je ooit plat op je buik in het zwembad terecht zijn gekomen, dan geeft dat ongeveer het beeld (en vooral ook gevoel) weer van die landing. Daarna een lange weg heuvelopwaards gesjouwd om de spullen bij de weg te krijgen. Maar bij toeval kwam daar het busje ook al gelijk aan zodat ik niet lang hoefde te wachten.

NK Dag 1 (Tre Pizzi)

De eerste dag stond ik lang op de berg te wachten. Aan de andere kant van het dal zag het er nogal dreigend uit. Van tevoren moesten we al even onder de delta's schuilen voor een korte bui.

Alhoewel het grootste gedeelte van het veld al vertrokken was had ik al voor mezelf besloten om niet te gaan vliegen. Ik heb een groot ontzag voor onweer en onweersdreiging.

Nog voordat de wedstrijd een uur aan de gang was vond de wedstrijdleiding het ook welletjes en stopte de taak. Hierdoor werden er die dag geen punten gescoord.

Hoera!! Nogsteeds een gedeelde eerste plaats :)

NK 2006

Het NK deltavliegen 2006 vond dit jaar plaats in Umbrië, Italie, vanaf 15 juli t/m 22 juli.
Een stevige rit van zo'n 1450km vanaf mijn huis.

Het was voor mij de tweede keer dat ik aan een NK mee deed.
In 2005 deed ik voor het eerst mee, in Greifenburg (Oostenrijk). Dit jaar was echter een heel ander verhaal. In Greifenburg kende ik de omgeving behoorlijk goed omdat ik er al vaker overland gevlogen had. Hier in Umbrië, bij de Monte Cucco, had ik wel vaker gevlogen, maar nooit overland.
Een ander verschil was dat in Greifenburg er veel grote en vlakke landingsterreinen te vinden waren. In de omgeving van de Monte Cucco (en Tre Pizzi) zijn het echter hoofdzakelijk kleine en schuin lopende veldjes waar ook nog eens veel stroom- en telefoondraden doorheen lopen.
Al met al was alleen het landen al een grotere uitdaging dan vorig jaar dus. En het is bekend... des te meer je met landen bezig bent, des te minder met vliegen.

De 8 wedstrijddagen werden vooral gekenmerd door een hardnekkig aanhoudende noord-ooster wind. Sterker nog... in het totaal was ik drie weken in Italië en die hele tijd overheerste de noord ooster wind. Vrij ongewoon eigenlijk, voor zo'n lange tijd. Dit alles werd veroorzaakt door een hogedrukgebied boven... jawel... Nederland. Ben je 1450km van huis, wordt het weer nogsteeds bepaald door het weer in Nederland ("zucht").
Gevolg van dit alles was dat we de meeste dagen verkassen moesten naar de berg Tre Pizzi. Dat was zo'n uur rijden vanaf de camping. Ook wel een mooie stek overigens.
Maar de laatste drie dagen konden we dan toch op de Monte Cucco vliegen. Twee keer van de noord-oost start en de laatste dag uiteindelijk toch nog op Monte Cucco zuid-west.

Ook dit jaar maakte ik weer deel uit van het team 'Homesick Angels'. Die bestaat verder uit Eppo Heerding, Daphne Schelkers en Koert Zeilstra.

Uiteindelijk ben ik van de 32 Nederlanders 28e geworden. De hoofdprijs was wederom voor Koos de Keijzer.